Malatya’da 3 oğlunu kaybeden anne: Hiçbir kısmım kalmadı

– Kahramanmaraş merkezli zelzelelerde Malatya’daki konutunun enkazından kızıyla kurtarılan lakin 3 oğlu vefat eden Hülya Demirci, “En evvel bizim binamız yıkıldı. Etraftakiler bizi kurtardı. Esasen sabah 04.00 üzere oldu. Anlamadım, hepsi saniyeler içinde yok oldu.” dedi.

Deprem bölgesinden ambulans uçakla getirildiği Göztepe Prof. Dr. Süleyman Yalçın Kent Hastanesi Ortopedi ve Travmatoloji Kısmında tedavisi süren Demirci, AA muhabirine, unutulmaz bir acı yaşadığını söyledi.

Demirci, bu zelzelenin anlatılmaz olduğunu belirterek, “Birçok çocuk kaldı, komşularımın, benim 3 çocuğum. Benim her şeyim bitti. Her şeyim sıfırlandı. Sıfırlansın, yansın, bitsin, kül olsun ancak benim 3 çocuğum gitti. Benim artık hiçbir şeyim kalmadı.” diye konuştu.

Demirci, hastane işçisinin kendileriyle yakından ilgilendiğini, bir kızının artık yanında olduğunu lisana getirdi.

Kendileri için hoş ve rahat edebilecekleri bir yer istediğini anlatan Demirci, “Bir müddetliğine olursa çocuğumu da yanıma alıp en azından onun yüzünü görerek daha rahat uyurum. Diyecek bir şey yok. Kelamın bittiği yer. Bir tek ben değilim. Bir tek ben acı çekmiyorum. Bir sürü acı çeken anne ve babalar var. Zati daima anneler yaşamış, çocuklar ölmüş. Benim de o denli oldu. Benim de 3 çocuğum vefat etti.” tabirlerini kullandı.

Demirci, Malatya’da konutlarının enkazından çıkarıldıktan sonra 3 gün sedyede kaldığını, tam ameliyat edileceği sırada tekrar sarsıntı olduğunu kaydetti.

– “Rabbim ne bize ne dünyaya ne de Türkiye’mize göstersin”

O anda sedyeyle hemen dışarıya çıkarıldığını, o gece ambulans uçakla İstanbul’daki hastaneye sevk edildiğini lisana getiren Demirci, şunları kaydetti:

“Allah razı olsun. Buradaki işçi de hekimler da o kadar ilgilendiler ki yok bu türlü bir şey. Ne yapayım, bütün milletin başına geldi, bir tek bizim değil. Bütün anneler acı çekiyor, bir tek ben değil lakin bu öbür bir şey. Rabbim bir daha ne bize ne dünyaya ne de Türkiye’mize göstersin. Hiçbir kolum kalmadı, hiçbir umudum kalmadı. Benim artık hiçbir şeyim yok. En evvel bizim binamız yıkıldı. Etraftakiler bizi kurtardı. Esasen sabah 04.00 üzere oldu. Anlamadım, hepsi saniyeler içinde yok oldu.”

Kaynak: Memurlar