Hastane enkazından 261. saatte kurtarılan baba 12 günlük bebeğiyle buluştu

Odabaşı Mahallesi’ndeki özel hastanenin enkazından çıkarılan 32 yaşındaki Mustafa Avcı, ambulansla sevk edildiği Mersin Kent Hastanesi’nde tedaviye alındı.

Doğum için gittiği hastanede 5 Şubat’ta saat 23.50’de kızı Almila’yı dünyaya getiren Bilge Şahinkaya Avcı (28), zelzelenin birinci anlarında bulunduğu blokun hasar görmemesi sayesinde binadan çıkmayı başardı. Kantine su almaya giden eşi ise enkaz altında kaldı.

Depremin 261. saatinde eşinin kurtarılmasıyla büyük sevinç yaşayan Avcı, kocasını hastanede bebeğiyle ziyaret etti, hasret giderdi.

Duygu dolu anlar yaşanan buluşmada Bilge Avcı, kocasının göğsüne kızını yatırdı, sevinç gözyaşları döktü. Baba Avcı da enkazdan kurtulduktan sonra yan yana geldiği kızını öptü, kokladı.

Mustafa Avcı, AA muhabirine, kızının doğumunun akabinde zelzeleye yakalandıklarını belirterek, “Hiç umudum yoktu. Ailemin öldüğünü düşündüğüm için hiçbir uğraşım olmadı. Tekrar doğmuş üzereyim şu anda. Enkaz altında tanımadığım biri daha vardı. Benim için bunların hepsi ödül üzere. Onların olmadığını düşündüğüm için çıkmak istemedim. Onları gördüğüm için çok memnunum.” tabirini kullandı.

– “Hayatımızın en hoş günü”

Bilge Şahinkaya Avcı da hayatlarının en hoş gününü yaşadıklarını söyledi.

Eşinin enkazdan sağ olarak çıkarılmasına hala inanamadıklarını lisana getiren Avcı, “Çok memnunuz. Umudumuzu yitirmiştik, 12. gün olmuştu. Artık kelamların kifayetsiz kaldığı yerdeyiz. Kızım daima ‘Babam bugün gelecek.’ dermiş üzere gülüyordu. O bizim mucizemiz oldu artık. Hala yaşadığına inanamıyoruz. Artık bu türlü görünce inanır olduk. Çok şükür Allah onu bize bağışladı.” diye konuştu.

Avcı, bebeklerinin zelzelenin olduğu gece dünyaya geldiğini belirterek, şunları kaydetti:

“Sancıyla birlikte hastaneye gitmiştik. Bebeği sezaryenle erken aldılar. Yaklaşık 5 saat sonra da zelzele oldu. Biz kendimizi bebeğimle kurtardık lakin eşim enkaz altında kaldı. Eşimi hayatta tutan bebeğimizdi. Enkazdan çıkar çıkmaz birinci olarak beni ve bebeğimizi sormuş. Ona orada dayanma gücü veren ben ve bebeğim oldu. O kadar seveni varmış ki uzaktan, yakından herkes benim kadar üzüldü, ağladı. Hoş haberi alınca çok sevindiler, benim kadar keyifli oldular. Bebeğimizi bir sefer kucağına almıştı. İsmini Almila koymuştuk lakin bir öteki ismi da mucize olabilir. Mucize Almila’mız olabilir.”

Kaynak: Memurlar