Enkaz altında 72 saat birlikte kurtarılmayı bekleyen anne oğul hastanede buluşturuldu

– Kahramanmaraş merkezli sarsıntılardan etkilenen vilayetlerden Adıyaman’da yaşadıkları apartmanın enkazı altında kalarak 72 saat boyunca kucak kucağa bekleyen anne Perihan Yaşar ile oğlu Mehmetcan, kurtarıldıktan 8 gün sonra İzmir Buca Seyfi Demirsoy Eğitim ve Araştırma Hastanesinin ağır bakım servisinde kavuştu.

Adıyaman’da 11. sınıf öğrencisi Mehmetcan Yaşar’ın (15) ailesi ile yaşadığı Ali Taş Mahallesi’ndeki 6 katlı bina, merkezi Kahramanmaraş’ın Pazarcık ilçesi olan 7,7 büyüklüğündeki zelzeleyle çöktü.

Sarsıntıların yaşandığı sırada Perihan Yaşar, oğlu Mehmetcan’ı 3. kattaki meskenlerinden kurtarıp dışarı çıkarmak istedi.

Binanın çökmesiyle, anne ve oğul kiriş altında kaldı ve 72 saat boyunca kucak kucağa kurtarılmayı bekledi.

Yardım gruplarının çalışmasıyla beton yığınlarının ortasından çıkarılan Perihan Yaşar, ambulans uçakla İzmir Buca Seyfi Demirsoy Eğitim ve Araştırma Hastanesine sevk edildi.

Oğul Mehmetcan Yaşar ise evvel Adıyaman’daki bir hastaneye kaldırıldı, akabinde Diyarbakır’daki Dicle Üniversitesi Hastanesine sevk edilerek ezilen iki bacağı diz üstünden kesildi.

Annesinden başka kalan ve bacakları kesildiği için büyük hüzün duyan Mehmetcan Yaşar, Sağlık Bakanlığının uçak ambulansıyla İzmir’e getirilerek annesiyle buluşturuldu.

Enkaz altında saatler uzunluğu birlikte bekleyen anne oğul, artık ağır bakım servisinin bir odasında el ele tutuşarak birlikte yürüyerek taburcu edilmeyi istiyor.

– “Hayalim avukat olmaktı, yeniden becermeye çalışacağım”

Mehmetcan Yaşar, AA muhabirine, sarsıntı sırasında çok korktuğunu ve annesine sarıldığını anlattı.

Enkazdan çıkarıldıktan sonra hastaneye götürüldüğü anları hatırladığını söyleyen Mehmetcan Yaşar, kendisini tedavi eden, hayatını kurtarmak için iki kere ameliyata alan hekimlerine teşekkür etti.

Ameliyatların akabinde hastane odasında yalnız kalmayı istemediğini tabir eden Yaşar, “Çok teşekkür ederim beni anneme kavuşturdular, ben annemi çok özlüyordum. Devletimden artık tek isteğim iki ayağıma protez. Arkadaşlarımın yanına yürüyerek, koşarak gitmek istiyorum.” dedi.

Mehmetcan Yaşar, hayallerinden vazgeçmediğini lisana getirerek “Hayalim avukat olmak, okuluma devam etmekti. Bunları becermeye çalışacağım. Yapacağıma inanıyorum. Annem ve herkes gerimde.” diye konuştu.

Ailesini çok sevdiğini ve onlardan hiç ayrılmak istemediğini vurgulayan Yaşar, bir depremzede olarak yaşıtlarına, “Kendinize çok yeterli bakın, anne babanızı hiç üzmeyin.” tavsiyesinde bulundu.

– “O yürüsün benim için yeterlidir”

Perihan Yaşar ise tedavisini yapan ve kendisini oğluyla buluşturan sağlık grubuna minnettar olduğunu söyledi.

Depremde büyük dehşet yaşadıklarını belirten Yaşar, “Ben kalktım, yer sallanıyordu, gittim ‘Çocuklarımı alayım, dışarı kaçayım.’ dedim. Benim 2 çocuğum var. Mehmetcan çok heyecanlıydı, bağırdı çağırdı, ona sarılıp yere oturdum. Birden üstümüze duvarlar geldi, duvarların altında kaldık. Bağırdık kimse bizi duymadı. Allah’tan bir ışık geldi güya. Baktım sesler de var bizi çağırıyorlar. Ben onları duyuyorum onlar beni duymuyorlar. Sonradan beni duydular 72 saat enkazda kaldık.” sözünü kullandı.

Evladını yine gördüğü için çok keyifli, tek eksiklerinin de bir çift bacak protezi olduğunu aktaran Yaşar şöyle devam etti:

“Oğlum yürüse elinden tutup gideceğim. Ben de çok istiyorum onun protezini. O yürüsün benim için kafidir. Devletimden, Cumhurbaşkanımdan oğlumun yürümesini istiyorum. Kuzenlerinin yanına yürüyerek gitmesini istiyorum. Avukat olmak istiyor, evvel güzel olsun, yürüsün. Tekrar sarılarak, koklayarak onu buradan çıkaracağım. Kâfi ki oğluma ayak protezi takılsın. Ben diğer bir şey istemiyorum.”

– Başhekim Öncel: “Birbirlerine dayanak oluyorlar”

Hastane Başhekimi Prof. Dr. Yekta Öncel ise birebir ağır bakım ünitesinde kalan anne ve oğulun birbirine dayanak olduğunu lisana getirdi.

Diyarbakır Dicle Üniversitesi Hastanesi hekimlerinin kendisine ulaştığını ve durumu bildirdiğine değinen Öncel şöyle bilgi verdi:

“Mehmetcan annesini çok özlüyormuş, annesinin yanında olmayı çok istek ediyormuş. Biz de onun bu dileğini Sağlık Bakanlığının uçak ambulanslarıyla sağladık. Zira biz biliyoruz ki her iki bacağını kaybetmiş bir hastamız Mehmetcan. Yarasının güzelleşmesinde, tedavi olmasında, bu ruhsal savaşı yenmesinde annesinin yanında olması çok değerliydi. O yüzden anne ile oğlunu birleştirdik. Birinci kavuşma anları çok değerliydi. Birbirlerine sarılamadılar mevcut durumlarından ötürü lakin el ele tutuştular. Artık birebir odadalar. Ağır bakım ünitemizdeki odalar tek kişilik fakat oğlunu annesinin yanına aldık. Birbirlerine moral oluyorlar.”

Kaynak: Memurlar