İntihal yapan akademisyenin ‘iyi hal indirimi’ yapılmaksızın atılması hukuka uygun bulundu

Olay

Fen Edebiyat Fakültesi Kimya Kısmında öğretim üyesi olarak vazife yapan davacının, TÜBİTAK Türkiye adresli Milletlerarası Bilimsel Yayınları Teşvik Programına (UBYT) “.” künyeli makalesi ile teşvik için başvurduğu, TÜBİTAK Araştırma ve Yayın Etiği Heyeti (AYEK) tarafından bu makalenin incelenmesi sonucunda makalede “aşırma” tespitinde bulunulduğu ve 2 (iki) yıl müddetle yaptırım uygulanmasına karar verildiği ve bu durumun davalı Üniversiteye bildirilmiştir.

Saygın Mecmualar evvelden araştırma yapmalıdır

Üniversite öğretim mesleğinden çıkarma cezasını gerektiren fiil, diğerlerinin özgün fikirlerini, metotlarını, datalarını yahut yapıtlarını bilimsel kurallara uygun biçimde atıf yapmadan kısmen yahut büsbütün kendi yapıtı üzere göstermektir.” kararı yeterince üniversite öğretim mesleğinden çıkarma cezası ile cezalandırılması gerektiği, lakin, alınan sicil özetinde geçmiş hizmetleri sırasındaki çalışmalarının olumlu olduğu ve makalenin yayımlandığı saygın mecmuanın de bu cins olaylara taban hazırlamamak ismine makalenin yayımdan evvel intihal taraması yapmadığı anlaşıldığından, 2547 sayılı Kanun’un 53/D hususu yeterince bir alt ceza olan bir yıl kademe ilerlemesinin durdurulması cezasıyla cezalandırılması gerektiğinin belirtilmiştir.

Danıştay 5. Daire: Uygun sicilden bir alt ceza verilmelidir

Dosyadaki bilgi ve dokümanlar ile uzman raporlarının incelenmesinden, davacının mecmuada yayınlamış olduğu makalesinde intihal hareketini gerçekleştirdiğinin kabulü ile birlikte; daha evvelki çalışmalarının ve sicilinin olumlu olması ve soruşturmacının da alt ceza uygulanması gerektiğine yönelik görüşü dikkate alındığında, davacıya yeterli hal indiriminin uygulanması gerektiği sonucuna varıldığı, hasebiyle davacıya yeterli hal indirimi yapılmayarak bir alt ceza uygulanmaksızın tesis edilen dava konusu süreçte hukuka uygunluk bulunmamaktadır

İlk derece mahkemesi ısrar etmiştir

2547 sayılı Kanun’da bir alt ceza uygulanması konusunda yönetimlere takdir yetkisi verildiği, lakin bu takdir hakkı kullanılırken, olayın oluş formu ve işleniş biçimi ile tartı derecesine nazaran alt ceza uygulanıp uygulanmamasına karar verilmesi gerektiği, münasebetiyle, bu takdir hakkının yerinde kullanılıp kullanılmadığının tespitinin yargı yerince yapılması gerektiği, bakılan davada da, dava konusu süreçte, 2547 sayılı Kanun’un 53/D unsuru uyarınca kıymetlendirme yapılarak alt ceza uygulaması konusunda sonuca varılmıştır

İDDK ısrar kararını onamıştır.

T.C.
DANIŞTAY
İDARİ DAVA DAİRELERİ KURULU
Temel No: 2021/3774
Karar No: 2022/963

TEMYİZ EDEN (DAVACI) : .
VEKİLLERİ : Av. ., Av. .
KARŞI TARAF (DAVALILAR) : 1- . Başkanlığı
VEKİLİ: Av. .
2- . Üniversitesi Rektörlüğü – .
VEKİLİ: Av. .

İSTEMİN KONUSU:

. Bölge Yönetim Mahkemesi… İdari Dava Dairesinin . tarih ve E:., K:. sayılı ısrar kararının temyizen incelenerek bozulması istenilmektedir.

YARGILAMA SÜRECİ:

Dava konusu istem:

. Üniversitesi Fen Edebiyat Fakültesi Kimya Kısmında öğretim üyesi olarak vazife yapan davacının, 2547 sayılı Yükseköğretim Kanunu’nun 53/b-5 unsuru uyarınca üniversite öğretim mesleğinden çıkarma cezası ile cezalandırılmasına ait Yükseköğretim Heyeti Başkanlığı Hukuk Müşavirliğinin. tarih ve . sayılı süreci ile bildirilen Yükseköğretim Şurası Başkanlığı Yüksek Disiplin Heyetinin . tarih ve . sayılı kararının iptali ile bu karar nedeniyle mahrum kaldığı mali ve özlük haklarının yasal faiziyle birlikte ödenmesine karar verilmesi istenilmiştir.

İlk Derece Mahkemesi kararının özeti:

. Yönetim Mahkemesinin . tarih ve E:., K:. sayılı kararıyla;

2547 sayılı Yükseköğretim Kanunu’nun 53. hususunun (b) fıkrasının (5) numaralı alt bendi, 53/C hususunun 1. fıkrasının (b) bendi, 53/Ç hususunun 1. fıkrasının (c) bendi ile 10/11/2016 tarihinde Yükseköğretim Şurası Genel Heyeti tarafından kabul edilen Yükseköğretim Kurumları Bilimsel Araştırma ve Yayın Etiği Yönergesi’nin 4. hususunun 1. fıkrasının (a) bendinde yer alan kurallar aktarılarak,

Dosyanın incelenmesinden; . Üniversitesi Fen Edebiyat Fakültesi Kimya Kısmında öğretim üyesi olarak vazife yapan davacının, TÜBİTAK Türkiye adresli Milletlerarası Bilimsel Yayınları Teşvik Programına (UBYT) “.” künyeli makalesi ile teşvik için başvurduğu, TÜBİTAK Araştırma ve Yayın Etiği Konseyi (AYEK) tarafından bu makalenin incelenmesi sonucunda makalede “aşırma” tespitinde bulunulduğu ve 2 (iki) yıl mühletle yaptırım uygulanmasına karar verildiği ve bu durumun davalı Üniversiteye bildirildiği,

Davalı Üniversite tarafından TÜBİTAK’a gönderilen 06/06/2016 tarihli yazıda, davacı hakkında yapılacak süreçlere temel olmak üzere gerekli bilgi ve dokümanların gönderilmesinin istenildiği, istenilen bilgilerin 13/07/2016 tarihinde gönderilmesi üzerine mevzuyla ilgili araştırma yapmak üzere görevlendirilen Üniversitenin Kimya Kısmı öğretim üyesi Prof. Dr. . tarafından yapılan incelemede, etik ihlali yapıldığı tarafında görüş bildirilmesi sonucunda Üniversitenin Fen ve Mühendislik Bilimleri Araştırma ve Yayın Etiği Kurulunca çalışmalara başlandığı, bu kapsamda üç farklı üniversitenin alanında uzman öğretim üyesinden etik inceleme raporu talep edildiği,
Bu bahiste görevlendirilen Yıldız Teknik Üniversitesi öğretim üyeleri Prof. Dr. . ve Prof. Dr. ., Ankara Üniversitesi öğretim üyesi Prof. Dr. . ve Gazi Üniversitesi öğretim üyesi Prof. Dr. . tarafından hazırlanan 07/06/2017, 22/06/2017 ve 06/11/2017 tarihli eksper raporlarında, davacı tarafından etik ihlalinin gerçekleştirildiği istikametinde kanaatlere yer verildiği,

Bunun üzerine, Rektörlük Makamının 20/02/2018 tarihli yazısı ile görevlendirilen soruşturmacı tarafından düzenlenen 04/04/2018 tarihli soruşturma raporunda; 2547 sayılı Kanun’un 53/A hususunun 1. fıkrasının (b) bendi uyarınca inceleme yapan Fen ve Mühendislik Bilimleri Araştırma ve Yayın Etiği Kurulunca üç farklı üniversitenin alanında uzman öğretim üyesinden etik inceleme raporu talep edildiği, bu hususta görevlendirilen öğretim üyeleri tarafından düzenlenen uzman raporlarında davacı hakkındaki argümanın doğrulandığı, alınan eksper raporlarının hepsinin birleştiği ortak görüşün TÜBİTAK Araştırma ve Yayın Etiği Konseyi tarafından ortaya konulan “aşırma” olarak tanımlanan görüş ile birebir olduğu, argümana ait davacının alınan tabirinde, atıf yapılmamasının şuurlu olarak gerçekleşmediği belirtilmekte ise de fiilin ortaya çıktığının anlaşıldığı, davacının 2547 sayılı Kanun’un 53/b-5 hususunda yer alan “Akademik bir takıma bir daha atanmamak üzere üniversite öğretim mesleğinden çıkarmadır. Üniversite öğretim mesleğinden çıkarma cezasını gerektiren fiil, oburlarının özgün fikirlerini, metotlarını, datalarını yahut yapıtlarını bilimsel kurallara uygun biçimde atıf yapmadan kısmen yahut büsbütün kendi yapıtı üzere göstermektir.” kararı mucibince üniversite öğretim mesleğinden çıkarma cezası ile cezalandırılması gerektiği, lakin, alınan sicil özetinde geçmiş hizmetleri sırasındaki çalışmalarının olumlu olduğu ve makalenin yayımlandığı saygın mecmuanın de bu tıp olaylara yer hazırlamamak ismine makalenin yayımdan evvel intihal taraması yapmadığı anlaşıldığından, 2547 sayılı Kanun’un 53/D hususu yeterince bir alt ceza olan bir yıl kademe ilerlemesinin durdurulması cezasıyla cezalandırılması gerektiğinin belirtildiği,

Rektörlükçe soruşturma evrakının 12/04/2018 tarihinde Yükseköğretim Konseyi Başkanlığına gönderildiği, 20/09/2018 tarihinde Yükseköğretim Disiplin Heyeti nezdinde davacının kelamlı savunmasını verdiği, Yükseköğretim Konseyi Başkanlığınca evrakın Yüksek Disiplin Şurasına tevdi edildiği, Yüksek Disiplin Şurasının yapmış olduğu incelemeler sonucunda; davacının kendisinin olmayan makalelerde atıfta bulunmadan alıntılar yapmak suretiyle etik ihlalinde bulunduğu ve “başkalarının fikirlerini, metotlarını, datalarını yahut yapıtlarını bilimsel kurallara uygun biçimde atıf yapmadan kısmen yahut büsbütün kendi yapıtı üzere göstermek” disiplin kabahatini işlediği konularının uzman incelemeleri ile de sabit olduğu, kelam konusu fiilin üniversite öğretim mesleğinden çıkarma cezasını gerektirdiği, fiilin niteliği prestijiyle 2547 sayılı Kanun’un 53/D unsurunda yer alan “iyi hal” kararının uygulanmasına imkan bulunmadığı sonucuna varılarak, davacının 2547 sayılı Kanun’un 53/b-5 hususu uyarınca üniversite öğretim mesleğinden çıkarma cezası ile cezalandırılması üzerine bakılan davanın açıldığının anlaşıldığı,

Uyuşmazlığın özel ve teknik bilgiyi gerektirmesi nedeniyle Mahkemelerinin 21/02/2019 tarihli orta kararı ile evrak üzerinden eksper incelemesi yaptırılmasına karar verildiği, re’sen seçilen eksperler. Üniversitesi Mimarlık Fakültesi öğretim üyesi Prof. Dr. ., Mühendislik Fakültesi öğretim üyesi Prof. Dr. . ve Fen Edebiyat Fakültesi öğretim üyesi Prof. Dr. . tarafından düzenlenen 25/04/2019 kayıt tarihli uzman raporunda;

Dava evrakında bulunan bilgi ve dokümanlar ile taraf beyanları, 2547 sayılı Yükseköğretim Kanunu, Üniversitelerarası Konsey Bilimsel Araştırma ve Yayın Etiği Yönergesi, TÜBİTAK Araştırma ve Yayın Etiği Konseyi Yönetmeliği, ilgili başka mevzuat, memleketler arası akademik kriterler, öbür objektif kriterler ve Eksper Heyetimizin değerlendirmeleri birlikte ele alındığında, Davacı .’ın “.” künyeli makalesinde intihal yaptığı, buna nazaran fiiline uyan düzenlemenin 2547 sayılı Yükseköğretim Kanununun 53/b-5 unsurunda öngörülen “Üniversite öğretim mesleğinden çıkarma” cezası ile cezalandırılması gerektiği, Fakat dava konusu yayında içerik olarak alıntı yapılan makalelerden farklılıkların olduğu, makalenin yayımlandığı mecmuanın de intihal taraması yapmadığı bunun yanında belgede mevcut geçmiş hizmetleri sırasındaki olumlu çalışmaları, aldığı ödül ve muvaffakiyet dokümanları dikkate alındığında, 2547 sayılı Yükseköğretim Kanununun 53/D hususu yeterince bir alt cezanın verilebileceği, tekrar birebir Kanunun 53/b-4 unsuruna nazaran fiilin yük derecesi dikkate alındığında “3 yıl kademe ilerlemesinin durdurulması” cezası verilebileceği ortak görüş ve kanaatine varılmıştır.” istikametinde ortak görüş belirtildiği,

Dava evrakında bulunan bilgi ve evraklar ile Prof. Dr. . tarafından hazırlanan 31/10/2016 tarihli raporda yer alan görüşler, davalı . Üniversitesince görevlendirilen Prof. Dr. ., Prof. Dr. ., Prof. Dr. . ve Prof. Dr. . tarafından hazırlanan 07/06/2017, 22/06/2017 ve 06/11/2017 tarihli uzman raporlarında yer alan görüş ve kanaatler, soruşturmacı tarafından düzenlenen rapor ve Mahkemelerince yaptırılan uzman incelemesi sonucunda hazırlanan uzman raporu bir ortada değerlendirildiğinde; davacının “.” künyeli makalesinde intihal yaptığı konusunun sabit olduğu,
2547 sayılı Kanun’un 53/b-5 unsurundaki oburlarının özgün fikirlerini, metotlarını, datalarını yahut yapıtlarını bilimsel kurallara uygun biçimde atıf yapmadan kısmen yahut büsbütün kendi yapıtı üzere göstermek fiilini işlediği sabit olan davacıya, bu fiilinin karşılığı olarak unsurda düzenlenmiş olan üniversite öğretim mesleğinden çıkarma cezasının, atamaya yetkili amirin teklifi üzerine yetkili konsey tarafından verildiği,

Her ne kadar, davacı tarafından soruşturma ve ceza zamanaşımı müddetlerinin ihlal edildiği ve savunmasının alınmadığı ileri sürülmekte ise de; soruşturma kapsamında davacının 05/03/2018 tarihinde yazılı savunmasının alındığı, 20/09/2018 tarihinde de Yükseköğretim Disiplin Şurası nezdinde kelamlı savunmasını verdiğinin görüldüğü, davacıya ilişkin makalenin 01/01/2015 tarihinde yayımlandığı, TÜBİTAK Araştırma ve Yayın Etiği Kurulunca etik ihlalin tespit edilmesi üzerine 13/07/2016 tarihli yazı ile hususla ilgili süreç yapılmak üzere davalı . Üniversitesine durumun bildirildiği, bunun üzerine davalı Üniversite tarafından 27/07/2016 tarihinde Prof. Dr. .’ten görüş istenilerek bahisle ilgili kısa müddet içerisinde durumun araştırılması için süreçlerin başlatıldığı, devam eden süreçte Fen ve Mühendislik Bilimleri Araştırma ve Yayın Etiği Kurulunca görevlendirilen öğretim üyeleri tarafından hazırlanan eksper raporlarının Üniversiteye gönderildiği, en son eksper raporunun 06/11/2017 tarihinde davalı Üniversiteye gönderildiği, hasebiyle davalı Üniversitenin intihal yapıldığını öğrendiği tarihin 06/11/2017 tarihi olarak kabul edilmesi gerektiği, anılan tarihten itibaren soruşturmaya başlama mühleti olan altı aydan daha kısa bir müddet sonra 20/02/2018 tarihinde soruşturmacı görevlendirilmek suretiyle soruşturmaya başlanıldığı ve soruşturmanın 04/04/2018 tarihinde tamamlandığı konuları dikkate alındığında; soruşturmanın tarzına uygun olarak yürütüldüğü, soruşturma ve ceza zamanaşımından kelam edilemeyeceğinin anlaşıldığı,

Bu durumda, davacının anılan fiili nedeniyle 2547 sayılı Kanun’un 53/b-5 unsuru uyarınca üniversite öğretim mesleğinden çıkarma cezası ile cezalandırılmasına ait dava konusu süreçte hukuka terslik bulunmadığı,

Öte yandan, disiplin soruşturma raporu ile uzman raporunda bir alt ceza uygulaması yapılarak kademe ilerlemesinin durdurulması cezası verilebileceği istikametinde kanaatlere yer verilmiş ve davacı tarafından da bir alt cezanın verilip verilmeyeceğinin tartışılmadığı, takdir yetkisi kullanılırken geçmiş hizmetleri ve sicil durumu ile ilgili kıymetlendirme yapılmadığı ileri sürülmüş ise de; 2547 sayılı Kanun’un 53/D unsurunun 3. fıkrasında, geçmiş hizmetleri sırasındaki çalışmaları olumlu olan ve ödül yahut muvaffakiyet dokümanı alanlara bir derece hafif olan disiplin cezasını uygulamak konusunda yönetime takdir hakkı tanındığı, kelam konusu yetkinin kullanılması açısından yönetimin yargı kararıyla yönlendirilmesine yahut takdir hakkına müdahale edilmesine hukuken imkan bulunmadığı ve davacının fiilinin tartısı dikkate alındığında takdir yetkisinin kamu faydası ve hizmet gereklerine muhalif olarak kullanıldığından da bahsedilemeyeceği anlaşıldığından, davacının bu savına prestij edilmediği gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.

Bölge Yönetim Mahkemesi kararının özeti:

. Bölge Yönetim Mahkemesi … İdari Dava Dairesinin . tarih ve E:., K:. sayılı kararıyla; istinaf müracaatına bahis Yönetim Mahkemesi kararının hukuka ve yönteme uygun olduğu ve davacı tarafından ileri sürülen tezlerin kelam konusu kararın kaldırılmasını sağlayacak nitelikte görülmediği belirtilerek 2577 sayılı İdari Yargılama Yolu Kanunu’nun 45. unsurunun 3. fıkrası uyarınca istinaf müracaatının reddine karar verilmiştir.

Daire kararının özeti:

Danıştay Sekizinci Dairesinin 30/06/2021 tarih ve E:2020/3830, K:2021/3483 sayılı kararıyla;

2547 sayılı Yükseköğretim Kanunu’nun 53. hususunun (b) fıkrasının (5) numaralı alt bendi ile 53/D hususunda yer alan kurallar aktarılarak,

Takdir yetkisinin, temel emelinin faaliyetlerinde kamu faydasını gerçekleştirmek olan yönetimin muhakkak bir bahiste karar alıp almama veyahut karar alma konusunda birden fazla seçenek ortasında seçim yapma serbestisine sahip olması halinde tanımlandığı, yönetimin takdir yetkisinin yargı kontrolüne tabi olduğu konusunun Yönetim Hukukunun bilinen unsurlarından olduğu,

2547 sayılı Kanun’da alt ceza uygulanması konusunda yönetimlere takdir yetkisinin verildiğinin tartışmasız olduğu, lakin bu takdir hakkı kullanılırken, olayın oluş biçimi ve işleniş biçimi ile yük derecesine nazaran alt ceza uygulanıp uygulanmamasına karar verilmesi gerektiği, hasebiyle, bu takdir hakkının yerinde kullanılıp kullanılmadığının tespitinin Mahkemelerce yapılması gerektiği,

Dosyadaki bilgi ve evraklar ile eksper raporlarının incelenmesinden, davacının mecmuada yayınlamış olduğu makalesinde intihal hareketini gerçekleştirdiğinin kabulü ile birlikte; daha evvelki çalışmalarının ve sicilinin olumlu olması ve soruşturmacının da alt ceza uygulanması gerektiğine yönelik görüşü dikkate alındığında, davacıya âlâ hal indiriminin uygulanması gerektiği sonucuna varıldığı, hasebiyle davacıya âlâ hal indirimi yapılmayarak bir alt ceza uygulanmaksızın tesis edilen dava konusu süreçte hukuka uygunluk bulunmadığı,
Bu prestijle, davanın reddi tarafında verilen Yönetim Mahkemesi kararına yönelik istinaf müracaatının reddine ait temyize bahis Bölge Yönetim Mahkemesi kararında hukuksal isabet bulunmadığı gerekçesiyle . Bölge Yönetim Mahkemesi … İdari Dava Dairesinin . tarih ve E:., K:. sayılı kararının bozulmasına karar verilmiştir.

Bölge Yönetim Mahkemesi ısrar kararının özeti:

. Bölge Yönetim Mahkemesi … İdari Dava Dairesinin . tarih ve E:., K:. sayılı kararıyla; 2547 sayılı Kanun’da bir alt ceza uygulanması konusunda yönetimlere takdir yetkisi verildiği, fakat bu takdir hakkı kullanılırken, olayın oluş hali ve işleniş biçimi ile tartı derecesine nazaran alt ceza uygulanıp uygulanmamasına karar verilmesi gerektiği, hasebiyle, bu takdir hakkının yerinde kullanılıp kullanılmadığının tespitinin yargı yerince yapılması gerektiği, bakılan davada da, dava konusu süreçte, 2547 sayılı Kanun’un 53/D hususu uyarınca kıymetlendirme yapılarak alt ceza uygulaması konusunda sonuca varıldığı, Yönetim Mahkemesi kararında da, kelam konusu takdir hakkı konusunda kıymetlendirme yapılarak hukuka karşıtlık bulunmadığı noktasında münasebet oluşturulduğunun anlaşıldığı, Dairelerince yine yapılan istinaf incelemesinde de, tüm bu konular ile davacının disiplin cezasına bahis fiilinin niteliği ve yükü tekrar dikkate alındığında, davacıya âlâ hal indirimi yapılmayarak bir alt ceza uygulanmaksızın tesis edilen dava konusu süreçte ve Yönetim Mahkemesi kararında hukuka terslik bulunmadığı sonucuna tekrar varıldığı münasebeti eklenmek suretiyle davacının istinaf müracaatının reddi yolundaki birinci kararda ısrar edilmiştir.

TEMYİZ EDENİN ARGÜMANLARI:

Davacı tarafından, TÜBİTAK tarafından intihal bildiriminin yapıldığı 13/04/2016 tarihinde davalı Üniversitenin hareketten haberdar olduğu, davalı Üniversite tarafından TÜBİTAK’a gönderilen 06/06/2016 tarihli yazıda, kendisi hakkında yapılacak süreçlere temel olmak üzere gerekli bilgi ve evrakların gönderilmesinin istenildiği, bu yazı tarihinin öğrenme tarihi olarak kabul edilmesi halinde dahi 20/02/2018 tarihinde başlatılan soruşturmada, altı aylık soruşturma zamanaşımı mühletinin dolduğu, Üniversitenin Fen ve Mühendislik Bilimleri Araştırma ve Yayın Etiği Kurulunca savunma hakkının kullandırılmadığı, yönetimin takdir yetkisinin mutlak ve sınırsız olmadığı, kamu faydasına ve hizmet gereklerine uygun kullanılıp kullanılmadığı istikametinden yargı kontrolüne tabi olduğu, davalı yönetimin takdir yetkisini kullanırken geçmiş hizmetlerini, sicil durumunu ve muvaffakiyetlerini değerlendirmediği, Anayasal bir unsur olan ölçülülük unsurunun ihlal edilmesi suretiyle bir alt ceza uygulanmaksızın tesis edilen dava konusu süreçte hukuka uygunluk bulunmadığı ileri sürülmektedir.

KARŞI TARAFIN SAVUNMALARI:

Davalı yönetimler tarafından, . Bölge Yönetim Mahkemesi … İdari Dava Dairesince verilen kararın adap ve hukuka uygun bulunduğu ve temyiz dilekçesinde öne sürülen nedenlerin, kararın bozulmasını gerektirecek nitelikte olmadığı belirtilerek temyiz isteminin reddi gerektiği savunulmaktadır.

DANIŞTAY TETKİK HAKİMİ .’NIN FİKRİ:

Temyiz isteminin reddi ile İzmir Bölge Yönetim Mahkemesi … İdari Dava Dairesi ısrar kararının onanması gerektiği düşünülmektedir.

TÜRK MİLLETİ ADINA

Karar veren Danıştay İdari Dava Daireleri Kurulunca, Tetkik Yargıcının açıklamaları dinlendikten ve belgedeki dokümanlar incelendikten sonra evrakın tekemmül ettiği anlaşıldığından davacının yürütmenin durdurulması istemi hakkında ayrıyeten bir karar verilmeksizin gereği görüşüldü:

HUKUKİ KIYMETLENDİRME:

Danıştay dava daireleri ile bölge yönetim mahkemelerinin temyize tabi kararlarının temyizen incelenerek bozulması, 2577 sayılı İdari Yargılama Yöntemi Kanunu’nun 49. hususunda yer alan;

“a) Misyon ve yetki dışında bir işe bakılmış olması,

b) Hukuka muhalif karar verilmesi,

c) Adap kararlarının uygulanmasında kararı etkileyebilecek nitelikte yanılgı yahut eksikliklerin bulunması” sebeplerinden birinin varlığı halinde mümkündür.

Temyizen incelenen karar yordam ve hukuka uygun olup, temyiz dilekçesinde ileri sürülen argümanlar kararın bozulmasını gerektirecek nitelikte görülmemiştir.

KARAR SONUCU:

Açıklanan nedenlerle;

1. Davacının temyiz isteminin reddine,

2. Davanın üstte özetlenen münasebetle reddine ait Yönetim Mahkemesi kararına yönelik yapılan istinaf müracaatının reddi yolundaki . Bölge Yönetim Mahkemesi … İdari Dava Dairesinin . tarih ve E:., K:. sayılı ısrar kararının ONANMASINA,

3. Kullanılmayan .-TL yürütmeyi durdurma harcının istemi halinde davacıya iadesine,

4. Bu onama kararının taraflara bildirimini ve bir örneğinin de . Bölge Yönetim Mahkemesi … İdari Dava Dairesine gönderilmesini teminen evrakın . Yönetim Mahkemesine gönderilmesine, 24/03/2022 tarihinde kesin olarak oyçokluğu ile karar verildi.

KARŞI OY

X- 2547 sayılı Yükseköğretim Kanunu’nun 53. hususunun (b) fıkrasının (5) numaralı alt bendinde “Üniversite öğretim mesleğinden çıkarma: Akademik bir takıma bir daha atanmamak üzere üniversite öğretim mesleğinden çıkarmadır. Üniversite öğretim mesleğinden çıkarma cezasını gerektiren fiil, diğerlerinin özgün fikirlerini, metotlarını, bilgilerini yahut yapıtlarını bilimsel kurallara uygun biçimde atıf yapmadan kısmen yahut büsbütün kendi yapıtı üzere göstermektir.” kararına yer verilmiştir.

Anılan Kanun’un “Zamanaşımı” başlıklı 53/C unsurunda “Disiplin cezası verilmesini gerektiren fiil ve hallerin işlendiğinin öğrenildiği tarihten itibaren;

a) Uyarma, kınama, aylıktan yahut fiyattan kesme ve kademe ilerlemesinin durdurulması yahut birden fazla fiyattan kesme cezalarında bir ay içinde,

b) Üniversite öğretim mesleğinden çıkarma ve kamu misyonundan çıkarma cezasında altı ay içinde, disiplin soruşturmasına başlanmadığı takdirde disiplin soruşturması açılamaz.

Disiplin cezası verilmesini gerektiren fiillerin işlendiği tarihten itibaren iki yıl, üniversite öğretim mesleğinden çıkarma cezasını gerektiren fiil açısından altı yıl geçmiş ise disiplin cezası verilemez.

Bilimsel bir yapıtın akademik atama ve terfilerde kullanılması ya da kısmen yahut büsbütün tekrar yayımlanması halinde ikinci fıkrada belirtilen zamanaşımı müddetleri yine işlemeye başlar.

Disiplin cezasının yargı kararıyla iptal edilmesi halinde, kararın yönetime ulaştığı tarihten itibaren kalan disiplin ceza zamanaşımı mühleti içerisinde, zamanaşımı müddetinin dolması yahut üç aydan daha az müddet kalması halinde en geç üç ay içerisinde karar münasebeti dikkate alınarak yine disiplin cezası tesis edilebilir.” kararı yer almaktadır.
2547 sayılı Kanun’un 53/C unsurunda, üniversite öğretim mesleğinden çıkarma cezasında fiilin işlenildiğinin öğrenildiği tarihten itibaren altı ay içinde disiplin soruşturmasına başlanılması gerektiği, fakat yapıtın yine yayımı veyahut akademik atama ve terfilerde kullanılması halinde zamanaşımı müddetinin yine işlemeye başlayacağı karara bağlanmıştır.

Dosyanın incelenmesinden; … Üniversitesi Fen Edebiyat Fakültesi Kimya Kısmında öğretim üyesi olarak misyon yapan davacının, TÜBİTAK Türkiye adresli Memleketler arası Bilimsel Yayınları Teşvik Programına (UBYT) “.” künyeli makalesi ile teşvik için başvurduğu, TÜBİTAK Araştırma ve Yayın Etiği Konseyi (AYEK) tarafından bu makalenin incelenmesi sonucunda makalede “aşırma” tespitinde bulunulduğu ve 2 (iki) yıl müddetle yaptırım uygulanmasına karar verildiği, bu durumun 13/04/2016 tarihli yazı ile davalı Üniversiteye bildirildiği, davalı Üniversite tarafından TÜBİTAK’a gönderilen 06/06/2016 tarihli yazıda, davacı hakkında yapılacak süreçlere temel olmak üzere gerekli bilgi ve dokümanların gönderilmesinin istenildiği, dava konusu disiplin cezasına destek teşkil eden disiplin soruşturmasının ise Rektörlüğün . tarih ve . sayılı yazısı ile başlatıldığı anlaşılmaktadır.

Uyuşmazlıkta, TÜBİTAK tarafından davalı Üniversiteye gönderilen 13/04/2016 tarihli yazının hangi tarihte Üniversite kaydına girdiği hususu evraktan anlaşılamamakta ise de, bu yazı üzerine davalı Üniversite tarafından TÜBİTAK’a 06/06/2016 tarihli yazının gönderildiği ve davacı hakkında yapılacak süreçlere temel olmak üzere gerekli bilgi ve dokümanların gönderilmesinin istenildiği anlaşıldığından, davacının fiilinin en geç bu yazı tarihi prestijiyle öğrenildiğinin kabulü gerekmektedir.

Diğer taraftan, bu tarihten sonra dava konusu makalenin akademik atama ve terfilerde kullanılması ya da kısmen yahut büsbütün tekrar yayımlanması üzere bir durumun da kelam konusu olmadığı görülmektedir.

Bu durumda, 06/06/2016 tarihinden itibaren işlemeye başlayan altı aylık zamanaşımı mühleti geçtikten çok sonra 20/02/2018 tarihinde başlatılan disiplin soruşturmasının zamanaşımına uğradığı anlaşıldığından, 2547 sayılı Kanun’un 53/C hususunda düzenlenen zamanaşımı mühletine riayet edilmeksizin yapılan disiplin soruşturması sonucunda tesis edilen dava konusu süreçte hukuka uygunluk bulunmamaktadır.

Açıklanan nedenlerle, davanın reddine ait Yönetim Mahkemesi kararına yönelik yapılan istinaf müracaatının reddi yolundaki . Bölge Yönetim Mahkemesi … İdari Dava Dairesinin temyize bahis ısrar kararının bozulması gerektiği oyuyla, karara katılmıyorum.

Kaynak: Memurlar